Drewniana chata Shiro

- to dobrze - odetchnęła dosyć głośno dotykając niezgrabnie palcami swojej rany, wydała jej się rzeczywiście znacznie mniejsza niżeli wczoraj, uśmiechnęła się do niego zdając sobie sprawę, że całej jej ubranie przesiąknęło krwią, ale chyba jeszcze wczoraj, a tego właśnie nie zauważyła...

Spojrzał na dziewczynę i zauważył zakrwawione ubranie.
Zaczekaj chwilkę.
Powiedział i wyjął z szafki starą koszulę.
To może niewiele ale napewno będzie lepiej niż teraz...ahaa byłbym zapomniał, Jak tam twoja rana?
zapytał z usmiechem widząc że dziewczyna bez problemu wstała na nogi...no może pomijając potknięcie.

Wzięła od niego koszulę ujmując ją w dłoń, wyszeptała coś w rodzaju 'dziękuje', po czym odwróciła się do tyłu powoli zsuwając z swojego ciała swoją tunikę, która upadła bezwładnie na ziemię, włożyła koszulę, która była o wiele za duża, tak więc suri tonęła w niej wręcz. Odwóciła się w jego stronę niezdarnie podciągając koszulkę. - właściwie chyba czuję się całkiem dobrze, oprócz ciągłych zawrotów głowy - możliwe, że z braku krwii.

Umm może idź coś zjedz czy tam wypij ? .
Powiedział, chociaż w głębi serca chcial żeby jeszcze została, czuł sie dobrze w jej towarzystwie.

Nie wiedziała, czy to jakaś aluzja, aby opuściła jego domu, więc swobodnie przyjęła jego myśli do swojego umysłu, przysiadła na skraju kanapy, przecząco kiwając głową.- jeżeli posiadasz wodę, to mi wystarczy - uśmiechnęła się rozglądając się po mieszkaniu, chacie?

Umm tak tak mam.
Powiedział i biegiem poleciał do kuchni po wodę.
Przyniósł jej pełną szklankę.
Proszę.
Wystawił ręke w jej kierunku.
Pomyślał ze trzeba zmienić opatrunek a to może boleć.

Uśmiechnęła się całkiem łapczywie pochłaniając szklankę wody, po czym odłożyła ją gdzieś w okolicach pewnie jakiegoś kanciastego drewnianego stolika jak mniemam, usiadła milcząc chwilowo.

Hmm a wiec może opowiedz coś o sobie?
Zaproponował lekko zakłopotany niezręczną ciszą panującą w pomieszczeniu.

- o mnie, cóż powinnam opowiedzieć zdumiewajacą historię, ale z perspektywy czasu jest ona wyjątkowo żałosna - wbiła wzrok w sufi spoglądając na jasne światło, które sączyło się z świecy.
- właściwie to żyłam przez te kilkanaście lat jako córka hrabiego wychowywana w ideałach piękna, oraz sztuki, tylko, że poznałam - przygryzła dolną wargę, a jej oczy zabłysły gwałtownie - wampira, który właściwie przemienił mnie i... to chyba koniec, no i zabiijałam, zabiłam wielu ludzi, dla niego, ale to nieistotne - powiedziała zakłopotana, miała ochotę schować się pod łóżko.

Nie jest żałosna. Ja niestety nic ci nie opowiem bo sam nie wiem jak się tutaj znalazłem. Poprostu obudziłem się tutaj bez pieniędzy jedzenia i dachu nad głową i szczerze mówiąc nie obchodzi mnie moja przeszłość. Trzeba żyć chwilą.
Powiedział i usiadł tyłem do dziewczyny na dywanie wpatrując się w kominek.
Sądzac po tym w jakim stanie sie obudziłem to też musiałem zrobic coś złego.

- masz rację - odpowiedziała cicho.
Powoli bezszelestnie podeszła do niego, siadając tuż obok niego, może za blisko, bo czuła zapach jego skóry, nie wiem jak pachnie skora upadłego anioła, ale na pewno całkiem miło, wpatrywała się w płomienie, zacisnęła dłoń gwałtownie, kiedy poczuła nagły przypływ głosów w jej umyśle.
- co z tym opatrunkiem - powiedziała z trudem, próbując odepchnąć od siebie głosy.

Ach tak...już.
Powiedział widząc jak dziewczyna zaciska dłoń i myśląc że to ból spowodowany raną. Wyjął z szafki kolejny opatrunek.
Gotowa?
I bez czekania na odpowiedź zerwał stary opatrunek i założył nowy. Wiedział że to straszny ból.

- nie jestem pewna... - wyszeptała pośpiesznie, ale jej słowa były na nic.Zacisnęła powieki z bólu oddychając ciężko spojrzała na niego łagodnym wzrokiem, jego troska powodowała u niej jakąś dziwną tkliwość.

Już w porządku.
Powiedział i przytulił suri.
Niejeden krzyczał z bólu a ty jesteś bardzo twarda.
Szepnął jej do ucha.

Wtuliła się w niego oddychając ciężko, jej oddech był znacznie zwolniony.
Uśmiechnęła się do niego na jego słowa spojrzała się chwilowo na jego brodę, przesunęła dłonią po jego policzku.
- dziękuje, że się o mnie troszyczysz, chociaż... nie musisz, nie musiałeś - wyszeptała.

Nie zrobiłem tego bo musiałem...ale dlatego że chciałem ci pomóc.
Powiedział przeczesując jej włosy palcami.
Boli jeszcze?

- boli - skinęła głową spoglądając w jego oczy łagodnie, zdobyła się nawet na uśmiech, szepnęła, że dziękuje całując przelotnie jego prawą stronę szyi.

Wytrzymasz jeśli jeszcze raz zdejmę ci opatrunek?
Zapytał spokojnie wciąż ją tuląc.

Przytuliła go jeszcze mocniej, rozważając czy tym razem nie pęknie, tudzież nie zacznie krzyczeć, ale nieśmiało zdobyła się na stwierdzenie, że tak, spojrzała w jego oczy z trudem powstrzymując ukryty w nich strach, oraz ból.

A więc...
Powiedział i zerwał opatrunek, po czym posmarował rane specjalna mascią i umieścil opatrunek z powrotem.

Delikatnie ścisnęła jego rękę, zakręciło jej się głowie, prawdopodobnie z bólu, próbowała wstać na daremno, a więc nie poradnie usiadła na ziemi spoglądając na niego. - czy, czy właściwie trzeba będzie zmieniać dłużej ten opatrunek ? - uniosła brwi spoglądając na niego pytająco.

Zobaczymy ale jak dobrze pójdzie to nie. Aha i narazie polez chwilę.
Powiedział cicho i przeniósł ją na kanapę a sam usiadł obok.

Próbowała się podnieść, co spowodowało przeszywający ból w prawym boku, więc położyła się posłusznie odgarniając z czoła grzywkę.
- nie powinnam, znaczy chyba powinieneś, przeszkadzam Ci? -spytała, właściwie mogła pokonać ból zmaterializować się w mgłę i powrócić, no właśnie gdzie, pewnie jej dom, jeżeli można to tak nazwać spłonęło pochłonięte przez płomienie.

Za chwilę ból minie. Nie przeszkadzasz, sadzisz że mógłbym cię tak zostawić?
Powiedział i spojrzał na nią pytająco.

Pokręciła przecząco głową, próbowała poprawić się, co nie wyszło bo brutalnie upadła na kanapę. - właściwie ile masz lat? - zapytała by nawiązać jakąś rozmowę, chociaż nie zrobiła tego z przymusu.