wielkie drzewo joshuy.

Uśmiechnęła się, bo jedyna odpowiedź na pytanie, która przychodziła jej do głowy była zbyt oczywista, pokręciła jedynie głową - Nie, dzięki - mruknęła i cmoknęła go delikatnie i szybciutko w policzek.
Nagle przypomniało jej się coś - Byliście może w tej nowej tawernie? Serwują tam coś ciekawego? - spytała.

Zrobiłem już jednego shurikena na magnez
- Mogę tu popracować, nic mi się nie stanie... Nawet nie widziałem jadłospisu ^.^

Ech - westchnęła jedynie, bo zaczynała znów odczuwać głód - No nic, będę musiała tam zajrzeć - mruknęła.
Może mają coś ciekawego w jadłospisie.
Uśmiechnęła się nieco chytrze i spojrzała na Hexa - Właśnie, dlaczego wcześniej tak posmutniałes, jak opowiadałeś o swoim nowym wynalazku? - spytała, marszcząc brwi.

- To był mój jedyny egzemplarz, ale w domu zrobię kolejny
Uśmiechnąłem się lekko i spojrzałem kątem oka na Yuki

Odchyliła głowę do tyłu, przeciągle ziewając - Ach, już myslałam, że stało się cos poważniejszego - mruknęła.

- Ehh... Nic nie szkodzi...
Zrobiłem już 2 shuriken na magnez.

Popatrzyła ze ściągniętymi brwiami na to, co robił.
On naprawdę sobie tutaj urządza warsztat - pomyślała zdziwiona.
- O właśnie, chciałabym się nauczyć walczyć... przynajmniej podstaw - mruknęła, sądząc, że ktoś powinien załapać aluzje ;p

- Mogę cię nauczyć... Oczywiście jeśli chcesz.
Spojrzałem kątem oka

Uśmiechnęła sie lekko - jakbyś był na tyle miły - powiedziała cicho.
Cholera, w co sie pakujesz? Przecież nawet miecza zapewne nie utrzymasz!

- Oczywiście... Chodźmy nad brzeg rzeki...
Schowałem rzeczy które wcześniej wyciągnąłemi poszedłem z nią nad brzeg rzeki
[z/t]

Przyleciał i wleciał do mieszkania, położył Yukari na łóżku. Sam usiadł koło niej i zciągnął z niej koszulkę. Zaczął masować i smyrać ją po plecach.

Uśmiechnęła się - Wreszcie nie muszę nawet palcem ruszać mruknęła układając się wygodniej i opierając głowę na dłoniach - Moje, twoje, czy wspólne? - spytała, mając na myśli łóżko.

Zaśmiał się.
- Kiedy jesteś w łóżku, to wiedz, że ja się tobą zajmę. - powiedział i zaczął ją delikatnie całować po plecach. - Oczywiście, że nasze wspólne. - dodał, pomiędzy pocałunkami.

Wymruczała coś niezrozumiale i rozluźniła się całkowicie, z przyjemnością poddając się jego pieszczotą - Hm, chyba często będę tutaj przebywać - zaśmiała się - Ja naprawdę nie wiedziałam, że to tyle wysiłku będzie mnie kosztować - powiedziała nieco ciszej.

- Wiesz. Trening jest najważniejszy, aby być mistrzem. - powiedział.

/muszę iść. skończ jakoś.

- O mistrzu to ja nawet nie marzę - mruknęła półprzytomna. Rozmawiali jeszcze chwilę, lecz oboje w końcu zasnęli oO

Przebudziła się nad ranem, cmoknęła Josha w policzek i wyszła.