Ciepłe jeziora

Spojrzała na dziewczynę. Po chwili usiadła na kamieniu z dala od wody.

-Wybaczcie muszę iść
po tych słowach wyszła z wody i znikneła

Weszła do jeziora.
Spojrzała na innych, po czym uśmiechnęła się.

Po chwili dziewczyna poszła.

[zt]

Wychodząc zaczeła myślec...
Każdy wchodzi i wychodzi nie ma z kim pogadac

Odświeżona podpłynęła do brzegu. Poznała wiele roślin, które już miała w swoich zbiorach, ale zauważyła też unikalne rośliny wodne. Zamierzała po nie wrócić. Wyszła na brzeg i ubrała suknię, wieczór był cichy, spokojny..
Nagle zauważyła Zwierzołaczkę.
-O wybacz! Nie zauważyłam Cię wcześniej. - zagadnęła uśmiechając się lekko..

Wtem zza jednego z drzew wyszła Misa. Rozejrzała się dokładnie i dostrzegła dwie inne osoby. Obie z nich miały jakieś takie dziwne uszy toteż stanęła jak wryta i gapiła się na nie. Po chwili jednak uznając, że to niegrzeczne odeszła na drugi koniec jeziora. Zerknęła jeszcze raz w stronę dwóch nieznajomych postaci po czym bez najmniejszej chwili zastanowienia wskoczyła do wody niknąc gdzieś w głębi.

Leathia spojrzała na osobę, która przybyła i wskoczyła do wody.
Ciekawe dlaczego tak długo się nie wynurza.. W tej krainie jest tyle niezwykłych stworzeń..
Zamyślona siedziała na piasku i rysowała na nim roślinne znaczki.

Misa natomiast zagłębiała się coraz to głębiej aż znalazła się w prawie całkowitych ciemnościach. Machnęła mocniej długim błękitnym ogonem podpływając do podwodnych skał i zrywając kilka roślinek które widziała na obrazkach w książce. Takie pływanie od skały do skały było wyjątkowo nudnym zajęciem toteż postanowiła sobie trochę to umilić śpiewając coś cichutko. Jako, że była pod wodą, a jej głos był dość donośny i mocny śpiew z łatwością przedostał się na powierzchnię.

Przyszeł, spogladając ukradkiem na postacie wokoło. Usiadł na brzegu jeziora, patrząc w niebo i mimowolnie wsłuchując się w śpiew roztaczający się wokoło.

Pieśń brzmiała dość melancholijnie i wręcz zapraszała do utonięcia w jednym z jezior. Misa nieświadoma, że pojawiła się jeszcze jedna postać zaczęła wypływać na powierzchnię trzymając w dłoni pęk roślin i związując sobie długie włosy jakimś wodorostem. Gdy jej twarz przebiła do tej pory spokojną taflę wody zamrugała parę razy zaskoczona. Znalazła się aż nazbyt blisko Rosiera. Właściwie to prawie czuła jego oddech na policzku. Gwałtownie cofnęła się do tyłu jednym machnięciem ogona, który przez moment wzniósł się nad wodę.

Zdziwiony zamrugał kilka razy, nie spodziewał sie ujrzec syreny tutaj, a tym bardziej z takiego bliska. Usmiechnał się pokręcił glową - Witam - powiedział po dłuzszej chwili.

Będąc w tej postaci dziewczyna stawała się dość płochliwa więc normalne jest to, że odpłynęła na znaczną odległość od chłopaka.
W-witam
Wyjąkała ściskając kurczowo dłońmi kamień wyrastający na środku jeziora i przyglądając się uważnie Rosierowi jakby bojąc się, że chowa za plecami sieć.

Rozesmial się, widzac sploszona dziewczyne - Nie boj sie, nie zrobie ci krzywdy - powiedzial. Nie tym razem. Usmiechnal sie sam do siebie.
- Nazywam sie Rosier - rzucil, jakby mimochodem.

Nie podpłynie bliżej mowy nie ma. Zwłaszcza, że nie znała chłopaka na tyle dobrze by uwierzyć w jego słowa. Zacisnęła mocno palce na głazie i wspięła się na niego z trudem. Usiadła bokiem, pozwalając ogonowi swobodnie zwisać i zaczęłą wyciskać wodę z włosów.
Misa

Kąciki jego ust drgneły. Ale rozmowna.
- Chyba nie wygladam az tak przerażająco? - spytał i połozył się na trawie, patrząc na chmury płynące po niebie.

Po jego słowach zmierzyła demona spojrzeniem. Owszem wyglądał przerażająco... przynajmniej wystarczająco by wystraszyć małą syrenkę.
Musze odpowiadać?
Uśmiechnęła się lekko z zakłopotaniem i odłożyła rośliny wodne na bok. Rozpuściła włosy czekając aż wyschną w palącym słońcu.

Machnął ręką w jej stronę - Właściwie to juz odpowiedziałaś - mruknał i skierował spojrzenie na nią - Możesz czuc się bezpieczna, nie mam ochoty na ryby. Nie w tej chwili - wyszczerzył się szeroko, nie spuszczając wzroku z dziewczyny.

Popatrzył jej w oczy - Masz rację. Już nią nie jesteś. - powiedział, sytuacja widocznie go bawiła.

Misie natomiast wcale do śmiechu nie było. Jeszcze trochę i będą mówili o niej jak o sardynce.
Upiór z bagien
Mruknęła pod nosem odchodząc od niego na bezpieczną odległość kilku kroków po czym usiadła na brzegu.

- Spokojnie, mała, złosc piekności szkodzi - mruknał, odgarniając z twarzy przeszkadzające mu włosy

Nie jestem mała
Prychnęła przyciągając do siebie kolana i opierając na nich brodę.

- Jaka drażliwa - Rzucił - Odnoszę dziwne wrażenie, że nie mozna do ciebbie mówi inaczej, niz po imieniu - powiedział, patrząc na nią z ukosa.

Można byle nie ryba i mała
Oczywiste było, że jednak chyba nie można, ale Misa chyba miała własne zdanie jeśli o to chodzi. Oplotła nogi ramionami i wbiła spojrzenie w nieruchomą już taflę wody.