Dwuosobowy pokój Amathey i Azumo

-Idź sobie...
Powiedziałam

Zamek się w końcu tak nagrzał, że AzÓ spokojnie otworzył drzwi przy tym niszcząc zamek. Powoli podszedł do niej.
-Przecież wiem że coś się stało, płaczesz, to jest niezbity dowód na to. To przez mnie?

Przełknęłam z trudem ślinę... Nie odezwałam się.

Kucnął koło niej. Pogładził ją delikatnie po włosach.
-Co się stało, przecież wiesz że Ci pomogę. Za bardzo Cię kocham aby coś Ci zrobić. - Patrzył na nią spokojnie.

Leżałam.. Nie patrząc na niego, powiedziałam:
-Jestem...

Zmrużył delikatnie oczy.
-Tak...?

-Jestem... jestem w ciąży.........
Mruknęłam niezadowolona

Spojrzał na nią zdziwiony. Nie wiedział czy ona z kimś innym, czy to jego. Jeśli jego, no to jego radość nie była wielka, ale co miał powiedzieć. Gładził jej włosy delikatnie nic nie mówiąć.

-Wybacz, ale.... wrócę chyba do Sanjiego...

Moja ręka nagle się zatrzymała. To co powiedziało, aż go rozgrzało, tak mu się nie dobrze zrobiło. Wstał powoli patrząc na nią
-Rozumiem, byłem tylko maszyną żeby Cię zaspokoić, tak? - Spytal się ostro, było można słyszeć złość w jego głosie.

Wstałam z łóżka i podeszłam do wyjścia.. spojrzałam na Niego kątem oka....
-Gdyby nie ta ciąża, nie musiałabym wybierać pomiędzy Wami...
Mruknęłam i wyszłam.....

-Właśnie widzę tą miłość. - Krzyknął za nią. W jego ręko pojawiła się kula ognia którą cisnął w ścianę, drugą w łóżko na którym on i ona... Pokój zaczął się cały palić, nie interesowało go nic. Wyszedł stąd.