Klif .

Klif, z którego można skakać do głębiny w dole. Jednak nie jest łatwo to zrobić, klif jest bardzo wysoki, woda w dole zimna i bardzo głęboka. Jeśli nie zna się drogi powrotnej, to można tam utonąć, ponieważ panują tam straszne ciemności i nie ma żadnych skałek, których można się chwycić. Tylko dobra znajomość tych wód gwarantuje wypłynięcie z wody, do której się wskoczyło.

Przyszedł, stanał przy samej krawędzi klifu, patrząc w dół.

W oddali wałęsał się biały wilk obwąchując z zaciekawieniem drogę przed sobą. Może myślał, że znajdzie skarb jak dotrze na sam koniec. Wtem uderzył łbem w coś twardego, a gdy spojrzał w górę ujrzał Rosiera. Zaciekawiony przechylił lekko głowę w bok i puknął go łapą.

Spojrzał na wilka unosząc brwi i przechylając głowę.
A ten skąd tu się wziął?
Przykucnął bez słowa, patrząc w ślepia stworzenia, po chwili prychnął i wstał.

Popatrzył na zwierzę - Jak chcesz pieszczot, to poszukaj sobie jakiegoś dzieciaka - mruknął nie spuszczając jednak wzroku z wilka, było w nim coś... dziwnego, czymś różnił się od pozostałych, które napotkał do tej pory Rosier. Demon nie mógł ustalić, co to takiego było.

- Nie rozumiesz, co do ciebie powiedziałem? - warknął nieco ostrzej, niż poprzednio. Odepchnął delikatnie wilka - Czego ty ode mnie chcesz? Hm? Na żarcie nie licz.

Wilczek znowu oparł mu się o nogi. Spojrzał na niego żałośnie.
Pooogłaszcz
Jęknął o dziwo po ludzku przechylając lekko łeb w bok i lustrując spojrzeniem Rosiera.

Demon ściągnął brwi, nagle go oświeciło.
Zwierzołak!
- Mówiłem ci, zwierzaczku, aj nie zajmuję się pieszczeniem futrzaków - odparł - Jak cię swędzi, to zmień formę i znajdź sobie jakąś gałąź - dodał i uśmiechnął się.

Wilczek wyszczerzył kły w jak pewnie miało wyglądać wesołym uśmiechu.
Kiedy tak jest wygodniej
Zwierzak usiadł na ziemi nadal stukając demona łapą. Jego głos był wyjątkowo kobiecy, a w wilczej postaci brzmiał jeszcze słodziej od normalnego głosu Nany. Zwierzołak spojrzał Rosierowi znowu w oczka robiąc minkę kota ze Shreka.

- Głupawe miny na mnie nie działają. Może i tobie jest tak wygodniej, ale ja nic z tego nie będę miał - uśmiechnął się chytrze - Chyba, że się mylę...

Spojrzał na zwierzołaczkę - A co możesz zaoferować? - spytał ignorując minę wilka.

Jako wilk czy człowiek?
Mina wilka nie zmieniała się ani na chwilę.
W każdym razie bardzo wiele
I znowu puknął go łapą spuszczając spojrzenie na buty chłopaka.

Uśmiechnął się kącikami ust - Nie wiem, w której postaci potrafisz więcej zaoferować - mruknął obojętnie - Ty decyduj.

- Skoro w ludzkiej, to o czym jeszcze rozmawiamy? Co mi zaproponujesz? - spytał

Ty wybierasz
Rzekł ostrożnie zwierzak po czym cofnął się trochę w tył. I w tym momencie zawiał silny wiatr zdmuchując piach prosto w oczy demona. Chwilę później na miejscu wilka stała już dziewczyna odziana w żółto-czerwoną, zwiewną sukienkę. Na nogach miała balerinki... tylko 2 rzeczy psuły zestawienie tego stroju. Mianowicie uszy i ogon.
Co chciałbyś zobaczyć/dostać/usłyszeć?

Omiótł dziewczynę spojrzeniem - Wystarczy, ze mi zapłacisz, widzisz, taki szary... demon groszem nie śmierdzi - wyszczerzył się w chytrym uśmiechu.

Jakbym miała pieniądze to bym zapłaciła, ale nie mam grosza przy duszy
Oczywiście kłamała. Pieniądze miała bezpiecznie schowane w domu i po prostu nie chciała mu płacić za zwykłe drapanie za uchem.

- To podrap się gałęzią - rzucił, niby to tracąc zainteresowanie całą sprawą.

To patrz
Podrapała się sama w tył głowy obrażona odwracając się do chłopaka bokiem.
Samolub
Mruknęła cicho pod nosem krzyżując ręce na piersiach.

- Widzisz? Chcieć, znaczy móc! - zawołał i się zaśmiał - jeślibym chciał, mógłbym cię wykorzystać na wiele innych sposobów - dodał po chwili i spojrzał na zwierzołaczkę.

O czyżbym ja słyszała śmiech?
Zerknęła na niego kątem oka nadal udając wielce obrażoną.
To czemu tego nie zrobiłeś? Nie jestem aż tak uległa jak ci się pewnie wydaje
Nos miała wycelowany w niebo, a oczy spoglądały w dół najwyraźniej skierowane na buty Nany.

(Sry, musze kompa wyłączyć -_-" Będę jutro rano)