Ślepa uliczka

No to zaczynamy! 
Przygotował się do, walki trzymając w rękach dwie katany
Tym razem do cenie wampira
Przygotował się do ataku...
Wybacz że cię atakuję nie mam nic przeciw wampirom to sprawa honoru...
Skrzyżował miecze kontynuując 
Tak w ogóle się nazywam Roronoa Zoro i mam zamiar cię pokonać!
Pobiegł w kierunku Yumi i Wykonał dwa cięcia...[Przecinające jej klatkę piersiową jeśli atak się powiedzie]

Poproszę kogoś by sędziował

Uśmiechnęła się pod nosem.
-Mojego imienia nie musisz znać-mruknęła cicho
Kiedy zauważyła że chłopak do niej biegnie z dwiema katanami przykucnęła próbując uniknąć cięć. Jeśli to jej się udało próbuje podciąć jego nogi i kopnąć go w brzuch wyrzucając tym samym nieco w powietrze.

Tura I

Zoro kiedy atakowałeś zdołałeś jedynie zrobić niegroźne nacięcie na boku Yumi. Natomiast twoja przeciwniczka podstawiła ci nogę. Zoro spadł na ziemie.


Obrażenia:
Zoro: żadne
Yumi: No boku masz niegroźnie nacięcie. Na około 5 milimetrów głębokości. -2 pkt.hp

Yumi: Atak
Zoro: Obrona

Dlatego że Yumi nie była zalogowana przez ostatnie 48 godzin mam probe do Yukari by się zgodziła na moją propozycję :

Jako sędzia nalegam by Yumi odpisała w przeciągu 24 godzin w innym przypadku zostanie to uznane za oddanie walki !

Ja z niedosytem po łatwym zwycięstwie odchodzę....
[zt]

Wszedł do uliczki, nie wiedział co myśleć. usiadł pod ścianą i schował twarz w dłoniach.

Nie wiedział co myśleć. Każde jego wspomnienie, dobre czy zły było o Amathea. Była osoba, która była teraz w jego życiu najważniejsza, wiedział to od zawsze od kiedy pierwszy raz się z nią spotkał. Pierwszy raz czuł do jakiejkolwiek osoby tak wielką miłość i zaufanie. A teraz? Był po prostu nikim dla niej, zaczął krzyczeć, ale było to zrobione z nerwów. Słysząc że zostawia go, wzbudziło w nim agresję, a nie chciał na prawdę tego. Jeśli była by to inna osoba nie hamował się, ale to była ta jedyna, z którą może miał dziecko. Głowę do góry zadarł, chcąc uspokoić się, nie chcąc myśleć o tym, ale to było o wiele trudniejsze niż zwykłe zapomnienie. Poszedł.

Przyszła rozglądając się bacznie wokół siebie. Usiadła na jakimś parapecie w postarzałej ramie okiennej.Budynek był ruiną, prawdopodobnie czekał tylko na rozbiórkę. Siedząc tak, rozmyślała. Zastanawiała się, czy te wszystkie osoby, które poznała z tak wielką przyjemnością są fałszywe... Jednak najbardziej zależało jej na Idou. Być może zgłupiała, ale wiedziała, że może mu zaufać. I ufała. Chyba jako jedynej osobie w jej nędznym i szarym niczym mur domu życiu.

Z braku lepszego zajęcia przyjęła postać kota o zielonych oczach i wybiegła z uliczki krocząc dumnie po mieście.[zt]

'przyszedł po cichu rozglądają się za jakąś ofiarą.