Zamczysko Arisy

Zamek jest bardzo duży i może pomieści sporo wampirów i nie tylko. Jest ciemny, chłodny i dość ponury, w stylu gotyckim, jak na wampira przystało. Jest wysoki i strzelisty. Jeśli jesteś znajomym, przyjacielem lub chcesz się zapoznać z Arisą i nie masz złych zamiarów w stosunku do niej, to jesteś mile widziany.

To chyba tu. - pomyślała mroczna elfka, patrząc na zamczysko. Weszła do środka i położyła Arisę na kanapie (zakładam, że jakaś tam jest ).

Zabrała wampirzycy swoje sztylety i podleczyła najpowarzniejsze rany.

Spojrzała na Kagonesti. Uśmiechnęła się.
- Ostra walka - powiedziała.

- No, fajnie było. - przytaknęłam, po czym wykonałam rękoma kilka dziwnych znaków. Rana na mojej twarzy zniknęła.

Uśmiechnęła się i położyła się.
- Z moimi ranami też tak zrobisz? - zaśmiała się.

- A moge, mogę. - odpowiedziałam

Po dłuższym czasie to samo zrobiłam ze swoimi ranami oraz ranami Arisy.

Wampirzyca podniosła się. Jej głos był ospały i słaby. Mówiła z przymrożonymi oczami. - Dziękuję. Moje ciało musi się jeszcze zregenerować. Za dużo straciłam krwi. - uśmiechnęła się. - Muszę się za jakiś czas wybrać na obiadek - ponownie się uśmiechnęła.

- Hm.. a jak Ci smakowała moja krew? - zagadnęłam

Wyszłam gdzieś.

- Heh... całkiem niezła - powiedziała z lekkim uśmiechem. Położyła się.

*Po chwili zniknęła*

Podchodzi do wrót i zaczyna pukać, a raczej walić, w nie. w drugiej ręce dzierży srebrny miecz, jak wiadomo, na potwory.