Pałacyk Yukari

Mały, skromny, ale przytulny pałacyk. Drzwi nigdy nie są zamknięte na klucz, każdy jest tutaj miło widziany, pałacyk jest otwarty dla wszystkich.

Na parterze jest duża, jasna kuchnia z ogromnym stołem, przy którym przyjemnie się siedzi, popijając jakiś sok. Korytarz prowadzi do dużego salonu z wielką, miękką kanapą, na której Yukari uwielbia się wylegiwać. Z salonu można wyjść na wielki Taras, z którego rozciąga się widok na przepiękny sad, pełen kwiatów i drzew owocowych.
W Pałacu są dwie duże łazienki i trzy sypialnie.
Na pierwszym piętrze jest kilka pokoi, ale Yukari korzysta tylko z jednego - z wielkiej sypialni z balkonem. Reszta stoi pusta i zakurzona. Drugie piętro zaś jest już totalnie nieużywane.
Wszystkie pomieszczenia w pałacyku są bardzo duże.

Przechodziła koło pałacu.
Spojrzała na budynek i piękny, kolorowy ogród.

Weszła do pałacyku. Spojrzała na dziewczynę przechodzącą obok. Uśmiechnęła się do niej przyjacielsko.

Odwzajemniła uśmiech.
Chciała się z nią zapoznać, ale nie wiedziała jak, ponieważ dziewczyna odeszła.

Obejrzała się za zwierzołaczką, pomachała jej zachęcająco, aby ta weszła do pałacu.

Uśmiechnełam się i podbiegła do pałacu.
Jestem Chiratsu, a ty - zapytała się.

- Wejdź głębiej - powiedziała, ciagnąc ją delikatnie w stronę salonu - ja jestem Yukari - podała jej dłoń - Miło mi. Widzę cię tutaj pierwszy raz. Jesteś od niedawna w Zaharze? - spytała przygladając się jej ciekawsko.

Weszła do pałacu Yukari, który bardzo jej się spodobał.
Podała jej rękę i uśmiechnęła się.
- Tak, jestem tu od niedawna, jeszcze muszę się zapoznać z otoczeniem - powiedziałam.
- A ty od kiedy tu jesteś ?? - zapytała się.

Spojrzała na Chiratsu - No to mam nadzieję, że ci się tutaj spodoba - posłała jej usmiech - A od kiedy ja tutaj jestem? Cóż... kochana, ja widziałam poczatki całego Zaharu, jestem tutaj od jego powstania. Co nie znaczy, że jakieś stare babsko ze mnie - mrukneła.
Tia... teraz tłumacz swój wiek... Może ci uwierzy

Tak, bardzo mi się tu podoba - powiedziała.
Nie chyba nie jesteś stary babskiem, chociaż na nią nie wyglądasz - powiedziała z uśmiechem.
Zaczęła się rozglądać
Ciekawe ile za ten pałac zapłaciła...

Spojrzała na Chiratsu - To dobrze, że nie wygladam na tyle, ile mam naprawde. Teraz przynajmniej wiem, że moje starania ukrywania wieku nie ida na marne - Wyszczerzyła się szeroko do zwierzołaczki. Udało sie jej przechwycić mysli znajomej - Wiesz... ja za to nie płaciłam, tylko tak jakby go odziedziczyłam... - Po tych słowach rzuciła się na wielką, miękką kanapę stojącą niedaleko - Rozgość się - mruknęła.

Uśmiechnęła się i spojrzała na zegarek.
Ja już niestety muszę iść - może jeszcze kiedyś przyjdę - powiedziała.
Uśmiechnęła się jeszcze raz i odwróciła się w stronę drzwi.
Przechodząc przez ogródek pomyślała sobie...
Ale plama chyba czyta w myślach, trzeba się będzie pilnować
Zaczęła się w duchu z tego śmiać.

- Do zobaczenia - zawołała za wychodzącą zwierzołaczką, po czym wyłożyła się wygodniej na kanapie - Ciekawie... ciekawie - uśmiechnęła się do swoich myśli.

Po pewnym czasie wstała, przeciągnęła się znudzona i wyszła.

Przelatywałem obok Pałacyku.
- Ahh... Ładny Pałacyk...
Westchnąłem i odleciałem

Yukari została dziabnięta, nie jest już królową aniołów, została wampirem.
temat zamykam ;]