Klif .

- Teraz to nieważne... Kiedyś zapewne ja Cię będę potrzebować.. - szepnęła i pocałowała ją delikatnie w policzek. - Gryź gdzie chcesz. - dodała kładąc sie bezbronnie na soczysto zielonej trawie.

Usiadła obok upadłego anioła.
- A czym się zajmujesz? - spytała od niechcenia

- Nie, musze wiedzieć teraz - powiedziała, nie chciała mieć niespłaconych długów u kogokolwiek.

- Zostań moją przyjaciółką. - powiedziała ze spokojnym uśmiechem.

Uniosła brwi zdziwiona - Tylko tyle? - spytała
Żadnych pieniędzy? Pomocy? Czy cholera wie czego?
No, zamurowało ją 'przyjaciółka'...

- Tylko tyle. To jedyna rzecz' której brakuje mi w moim nędznym żuciu. - szepnęła. Wyczuła zdziwienie Yuki, lecz nie przejęła się zbytnio. Spojrzała na nią tak łaskawie, tak dogłębnie...

a nic specjalnego główni nic nie robię
Patrzy na niebo 
A ty wyglądasz na silną

Znów przymknęła oczy, jakby chcąc się schować przed tym jej dogłębnym wzrokiem, uśmiechnęła się szeroko - Więc umowa stoi, od dziś możemy nazywać siebie przyjaciółkami - powiedziała, znów odgarniając włosy na jej szyi i spoglądając z niepokojem na mroczna i upadłego.

- Ja? - zaśmiała się - Mówisz to osobie, która nie wygrała ani jednego pojedynku w Zaharze?

- Nie bój się że ktoś odganie Twoją tajemnicę patrząc Ci w oczy. Nawet ja je zamkniesz, dobry obserwator wyczyta z nich wszystko jak z otwartej księgi. - szepnęła jej do ucha.- nie krępuj się. - dodała. Wbrew pozorom Madmoiselle nie była taka, jaką każdy ją widział. Była przebiegła, podstępna ale i ufna, wierna...

Ale na pewno silniejsza ode mnie skromnego archeologa
Zaśmiał się 

Uśmiechnęła się - Odruch - powiedziała krótko, otwierając oczy i spoglądając na nią znów.
Powoli zbliżyła się do niej i przejechała ustami po szyi, nie chciała trafić na tętnicę, zęby jej przypadkiem nie przemienić. Gdy znalazła dogodne miejsce ugryzła, wbiła kły, sącząc cieplutką, świeżutką krew zwierzołaczki. O tak, była smaczna i krzepiąca.
Gdy skończyła uśmiechneła się i pocałowała ją w policzek - Dziękuję - szepneła.

- Prosze bardzo. - szepnęła cicho, bezbronnie. Trochę osłabiona położyła się na trawie, jednak wciąż nie spuszczała wzroku z Yukari. Było w niej coś takiego fascynującego, takiego co Mad chciała odkryć, poznać, okiełznać... Przybrała postać średniej wielkości kuguara, tylko na to ją było stać. Cicho ryknęla... 

- Może...

(tata zgania, papa wszystkim)

Opadła na trawę, jednak czuła na sobie wzrok dziewczyny - tak? - spytała, nie bardzo wiedząc, o co jej chodzi, miała nadzieję, że jako kot też potrafi mówić oO

// papa ;**//

Wtuliła się w Yuki i zasnęła.                                                                                             [pap. ;* ]

Położył się i gapił się w gwiazdy

Zdziwiona popatrzyła na Mad. Przyjaciółka...
Uśmiechnęła się i również delikatnie ja objęła, czując ciepło ciała kota zrobiła się senna. Po jakimś czasie zasnęła.

// papa, Mad ;*//

Jak wszyscy to wszyscy też zasną xD 

Obudził się rano i wyślizną nikogo nie budząc [zt] 

Wszedł powoli i usiadł pod jakimś drzewem. Spod półprzymkniętych powiek obserwował wampirzycę i zwierzołaczkę.

Obudziła się rycząc dość głośno. 

Otworzył oczy i uśmiechnął się.
- Ohayo, Mad!
Wstał o podszedł do niej.

Mruknęła cicho jeszcze lekko osłabiona. Wróciła do postaci dziewczyny. - Hej Idou. - uśmiechnęła się lekko. 

Usiadł przed nią. Spojrzał na ślady po ugryzieniu na jej szyi, a potem na Yukari. Szturchnął wampirzycę nogą.
- Oi, obudź się...
Mruknął patrząc na nią z ukosa i westchnął. Spojrzał spowrotem na Mad.
- Jak się spało?