Okrągła polana

Popatrzyła na Arisę - Wybacz, nie potrafiłabym cie nazwać po imieniu, nawet, jeślibym chciała, ponieważ go nie znałam - mruknęła - ja nazywam się Yukari - rzuciła do wampirzycy, a kąciki jej ust nieznacznie drgnęły. Potem skierowała swój wzrok na Ichimaru i jego czarnowrona - Śliczny - powiedziała - Jak się nazywa?
Usmiechneła się, słysząc mysli Aliatir'a.

- Aliatir.
Mruknął.
Gdzie byłeś?
- Hmmm... na obiedzie.
Odpowiedział czarnowron.

Jeszcze raz rzuciła okiem na ptaka - Ciekawe imię - podeszła nieco bliżej, żeby się mu przyjrzeć a Sahiel poruszyła się niespokojnie na jej ramieniu - Spokojnie, nie bój sie, mała...
- Dawno żadnego tutaj nie widziałam - powiedziała spokojnie i rzuciła ukradkowe spojrzenie Arisie - Więc juz nie tylko ja potrafię tutaj czytać w myślach? - spytała patrząc na nią nieco intensywniej.

- Na to wygląda - powiedziała. Spojrzała na Ichimaru.

- Tutaj to dość rzadkie ptaki...
Spojrzał na Sahiel.
- A Twoja gołębica jak się nazywa?

Posłała delikatny uśmiech Arisie.
- Ona ma na imię Sahiel, cóż, gołębie są tutaj nieco bardziej powszechne - powiedziała - Ale i tak lubię swoja towarzyszkę - poskrobała delikatnie gołębicę po łebku - Jak na tak delikatnego ptaka dobrze sie trzyma, a wiele juz przeszła.

Uśmiechnął się do gołębicy. Aliatir poruszył się niespokojnie na ramieniu.
- Ładnie imię.

Zaśmiała się - Tak, godne anioła, a nie ptaka - Moja matka wiecznie to powtarzała, była wściekła, że tak ja nazwałam - mruknęła - Ale teraz juz nie ma kto krytykować moich wyborów - usmiechneła się, jednak wyszło to nieco sztucznie.

- Twoja matka nie żyje?
Powiedział i natychmiast ugryzł się w język.

Spojrzała na niego -Tak, niestety, nawet anioła można zabić... - powiedziała prawie szeptem - W Zaharze kiedyś toczyło się bardzo wiele wojen... - dodała jeszcze ciszej, spuszczając wzrok.

- Zadałem złe pytanie... sumimasen...
Spojrzał gdzieś w bok.

- Nic się nie stało, mi często się zdarza wylatywać ze złymi pytaniami. - powiedziała i popatrzyła na niebo, a potem na pobliskie drzewa - Przeszłości nie odwrócimy, możemy tylko zapobiegać jej powtórzeniu - Mruknęła cicho wracając wzrokiem do Ichimaru, usmiechneła się lekko, ale nie było w uśmiechu wesołości - Po prostu trzeba żyć dalej.
Tia... znów zaczynaj pocieszać samą siebie...

Uśmiechnął się do siebie.
- Tak... przeszłości nie można zmienić...

Rozsiadła się wygodnie na trawie - Ech, najlepiej byłoby zapomnieć o tym wszystkim i zająć się tym, co nas czeka.
Matko, jakie pierdoły zaczynam gadać, te pieprzone wspomnienia źle na mnie działają.
Przełożyła Sahiel z ramiona na trawę. Gołębica zaczęła lekko spłoszona rozglądać się na boki.
- Teraz muszę tylko odbudować królestwo i będzie dobrze, może jakoś sobie z władzą poradzę - powiedziała, chcąc zapomnieć o tym wszystkim - A jak nie, to mnie zdetronizują, ot co!

Usiadł na trawie i cicho się roześmiał.
- Mnie już chcą zdetronizować...

Uśmiechnęła się szeroko - Nie daj im się! - również się zaśmiała - szczerze mówiąc, to to całe rządzenie do szczęście nie jest potrzebne, nie mam doświadczenia, wiedzy tez na temat strategii niewiele. Zostaje improwizacja. Ciekawe rzeczy mogą z tego wyjść...

- Nie daję się... niektórym z nich już przydarzyły się pewne "niefortunne wypadki".
Mruknął.

Popatrzyła na niebo i uśmiechnęła się kącikami ust, jakby sama do siebie - Ech... ostra gra, ja jeszcze nie potrafię się na takie metody zdobyć. Może z czasem i do tego przywyknę... albo sobie to wpoję, o przywyknięciu raczej nie ma mowy - powiedziała - Chyba to nie jest takie trudne? - spytała wahając się.

- Dla mnie nie jest to trudne... nie robię tego w końcu własnymi rękami...

- Ale wydanie rozkazu zabicia kogoś jest z tym równoznaczne. Przecież, gdybyś ty komuś nie kazał tego robić, to do niczego takiego by nie doszło ... - mruknęła.

- Kto wie...
Spojrzał w niebo.
- W większości byli to lordowie, którzy czaili się na tron jeszcze za życia poprzedniego króla...

- No, niby trzeba eliminowac potencjalnych przeciwników. Szkoda tylko, że to takie cholernie brutalne musi byc...

Dziewczyna znudzona poszław przeciwną stronę. Po chwili już jej nie było. ZNIKNĘŁA

Spojrzał na Yukari i wzruszył ramionami.
- A masz jakieś inne propozycje?

Powiodła wzrokiem za wampirzycą. Ale szybko ucieka... Usiadła wygodniej - Nie, nie mam - powiedziała cicho i westchnęła - Trudno, jak trzeba będzie to zapewne i ja posunę się do wszystkiego - uśmiechnęła się.